Pracownik w Polsce zwykle zatrudniony jest na umowie B2B (business to bussines) lub umowie o pracę. Są to dwie podstawowe i zarazem najpopularniejsze formy zatrudnienia w naszym kraju. Gdzieś tam dalej są jeszcze umowy cywilnoprawne, zwane nieoficjalnie śmieciowymi, które nie powinny być zawierane z pracownikiem, od którego wymaga się pracy w pełnym wymiarze godzin.
Zdarza się, że pracodawca daje pracownikowi możliwość wyboru rodzaju zatrudnienia. Wówczas ten musi przeanalizować wady i zalety każdego z rozwiązań. Postaramy się pomóc w podjęciu tej niełatwej decyzji.
Zobacz: 5 podstawowych zasad budowania marki osobistej

Umowa o pracę jest najpopularniejszą i teoretycznie najbezpieczniejszą formą zatrudnienia, na którą może liczyć polski pracownik. Jest to zasługa regulującego ją Kodeksu Pracy, w którym opisane są zarówno prawa pracodawcy jak i zatrudnionego. Dokument ten zawiera wszelkie regulacje odnoszące się do wynagrodzenia, wydawania świadectwa pracy, zatrudnienia, zwolnienia oraz urlopu i świadczeń pracowników.

Z perspektywy zatrudnionego umowa o pracę daje mu szereg przywilejów. Pracodawca, który decyduje się na takie rozwiązanie, jest zobowiązany do płacenia pracownikowi obowiązkowych ubezpieczeń oraz należności. Mówimy o: ubezpieczeniu emerytalnym, rentowym, chorobowym, zdrowotnym oraz zaliczce PIT. Jeśli dochód pracownika nie przekracza 85 528 zł rocznie, podatek wynosi 18%, w przypadku przekroczenia tej kwoty, wzrasta do 32%.
Pracownikowi zatrudnionemu w oparciu o umowę o pracę przysługuje płatny urlop wypoczynkowy w wymiarze 20 lub 26 dni wolnego (w zależności od stażu pracy). Co więcej Kodeks Pracy chroni go przed zwolnieniem z dnia na dzień. Okres wypowiedzenia jest tutaj regulowany prawnie.
Podsumowując, umowa o pracę daje pewnego rodzaju stabilność i bezpieczeństwo.

B2B zwane jest inaczej samozatrudnieniem, oznacza to, że pracownik musi założyć własną działalność gospodarczą. Takie rozwiązanie nie jest regulowane Kodeksem Pracy, a Kodeksem Cywilnym, zatem zatrudniony w ten sposób nie jest chroniony tak, jak w przypadku umowy o pracę.
Najczęściej samozatrudniony wystawia swojemu zleceniodawcy fakturę VAT na kwotę netto i wspomniany VAT. Sam odprowadza z niej obowiązkowe składki, czyli podatek dochodowy (wybiera czy będzie to podatek z progami czy może liniowy), ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenia społeczne, chorobowe oraz fundusz pracy. Jeśli samodzielne rozliczenie byłoby dla niego problematyczne, musi korzystać z płatnych usług księgowej.

Umowa B2B nie daje pracownikowi możliwości korzystania z zasiłków chorobowych w takim wymiarze jak ma to miejsce w przypadku umowy o pracę.Niestety samozatrudniony na L4 traci znaczną część swoich dochodów. Problem pojawia się również, gdy przychodzi temat urlopu wypoczynkowego. Oczywiście, istnieje możliwość wynegocjowania płatnego urlopu, jednak nie jest on gwarantowany tak, jak w przypadku umowy o pracę.
Zaletą wydaje się natomiast wrzucanie w koszty działalności wydatków na paliwo i niezbędne do pracy sprzęty jak laptop, telefon, a nawet samochód.
Zobacz: Nie przegap szansy, czyli zawody przyszłości i najlepsza praca dla Ciebie

Wydaje się, że umowa o pracę jest najlepszą formą zatrudnienia dla pracownika. Gwarantuje stabilność, bezpieczeństwo i płatny urlop oraz ochronę przed zwolnieniem z dnia na dzień. Haczyk pojawia się wraz z perspektywą dużego zarobku i przekroczenia wspomnianego progu finansowego. Wówczas B2B jest lepszą formą zatrudnienia. Jest to zatem rozwiązanie dla osób, których efekty pracy można zmierzyć np. programista, grafik, twórca treści. Nie jest to natomiast dobra opcja dla tych, którzy spędzają 8 godzin na stanowisku pokroju sprzedawca czy pracownik urzędowy.
Nie ma zatem jednoznacznej odpowiedzi na pytanie: "Co jest lepsze - umowa o pracę, czy B2B". Pracownik musi przeanalizować sytuację przez pryzmat indywidualnych możliwości.